Perfectionisme is een vorm van angst hoorde ik in een podcast. Huh? Echt? En ik maar denken dat het een eigenschap was om naar te streven. Ik was een perfectionist en ik had het niet eens door want ik had allerlei hoge standaarden in gedachten bij dat woord. Ondertussen weet ik beter. Onder het motto Done is better than perfect. 

Als recovering-perfectionist wordt ik nog steeds overvallen door alles-of-niets gedachten en non-sensical regeltjes. Zoals, als ik niet genoeg tijd heb om 5 kilometer te gaan lopen, dan heeft het zelfs geen zin om aan te zetten, toch?!

Geloof ik die gedachte dan heb ik vaker dan niet een geweldig excuus om niet in actie te komen. 

Welke standaarden en regeltjes weerhouden jou van stappen te zetten richting je doel? Waar steekt het perfectionisme een stokje voor de vooruitgang? Laat jij je ook vangen door het zeven-mijlsdilemma? Geen idee of dat echt iets is, maar dat is wat ik voor mij zie als ik denk aan welke stappen ik moet zetten om over de finish te geraken. Want anders is het niet de moeite om zelfs maar aan te zetten vertelt mijn perfectionisme mij.

Maar, stel je voor, je hebt een boek liggen dat je graag wilt lezen en je wacht en je wacht tot dat dat ideale moment zich voordoet, dat moment waarop je tijd hebt om te lezen. Misschien wacht je wel een jaar of zelfs twee. Als je nu eens elke dag een pagina zou lezen, dan zou je er misschien wel een heel jaar over doen, maar het zou wellicht eerder uit gelezen zijn dan wanneer je wacht op meer tijd. Dit voorbeeld berust al dan niet op waargebeurde feiten uiteraard.

In het begin zal de stem van perfectionisme je toeschreeuwen dat het allemaal geen zin heeft, dat het te traag gaat. Maar wat gaat er trager? Niets doen omdat het niet “perfect” zal zijn of de tijd die je wél hebt nuttig besteden?

Stel je voor dat je bij elke maaltijd die je eet twee hapjes achter laat op je bord in plaats van alles op te eten uit gewoonte. Je denkt misschien, zot die twee hapjes maken toch geen verschil?! Zou het je verbazen dat al die hapjes samen uiteindelijk in een week tijd samen 1 kilo aan achtergelaten hapjes bedroeg? Stel je dat voor op een jaar. Je hoeft je porties dus niet te halveren. Kleine stapjes. Vol te houden stapjes die zorgen allemaal samen voor een groots resultaat.

Welke kleine stap kan jij zetten vandaag?